luctatus

[714] luctātus, ūs, m. (luctor), das Ringen, Apul. de Plat. 1. 2 H. (Goldb. lucta). – übtr., die Bemühung, Anstrengung, Plin. 8, 33 u.a.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 714.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: