menis

[876] mēnis, idis, f. (v. μήνη, Mond), ein halber Mond, der als Zierat vor die Bücher gesetzt wurde; dah. menis libri, der Anfang, Auson. prof. 26, 1. p. 71 Schenkl.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 876.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: