moribundus

[1007] moribundus, a, um (morior), I) medial: 1) im Sterben liegend, dem Tode nahe, a) von [1007] Pers.u. deren Seele: moribunda est, Plaut.: iacentem moribundumque vidisti, Cic.: moribundi ex equis lapsi sunt, Liv.: ante pedes imperatoris moribundus procubuit, Liv.: prolapsus ac moribundus festinatis lictorum manibus in carcerem raptus est, Tac.: inter cunctantes cecĭdit moribunda ministros, Verg.: cuius ab alloquiis anima haec moribunda revixit, Ov. – b) v. Lebl.: moribunda vox generi, Stat. Theb. 8, 643: dextra ex umero nervis moribunda (erstarrend) pependit, Verg. Aen. 10, 341. – 2) sterben müssend, sterblich, membra, Verg. Aen. 6, 732. Apul. de deo Socr. 4. Augustin. de civ. dei 21, 13 in. (neben terrena corpora): corpus, Apul. apol. 50. – II) aktiv = sterben machend, ungesund, tödlich, sedes, Catull. 81, 3.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1007-1008.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: