morigerus

[1008] mōrigerus, a, um (mos u. gero), willfahrend, willfährig, gehorsam, bes. im obszönen Sinne, absol., Naev. com. 91. Afran. com. 372. Plaut. capt. 966 u.a. Apul. met. 2, 5: alci, Plaut. Amph. 1004; Curc. 169 u.a.: u. so uxores numquam morigerae viris, Firm. math. 3, 7: zugleich m. in u. Abl., tibi morigera fuit in rebus omnibus, Ter. Andr. 294. – m. ad u. Akk., emasculatoribus suis ad omnia infanda morigerus, Apul. apol. 74 extr.: natura morigera ad fruges augendas, Lucr. 5, 80: imago ad omnem nutum hominis sui morigera, Apul. apol. 14. – morigeris modis et munde corpore culto, Lucr. 4, 1281.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1008.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: