naufrago

[1105] naufrago, āvī, āre (naufragus) = ναυαγέω, Schiffbruch leiden, v. Schiffen, Petron. 76, 4: v. Pers., Sidon. epist. 4, 21, 5. Salv. de gub. dei 3, 4, 19: unpers., naufragatur, Augustin. serm. 53, 1 Mai: Partiz. subst., naufragantes, die Schiffbrüchigen, Schol. Iuven. 12, 52. – bildl., naufr. circa fidem, Vulg. 1. Timoth. 1, 19: in hac parvulorum miseria, Augustin. op. imperf. c. Iul. 3, 109. – / Depon. Nbf. naufragor (vgl. Not. Tir. 80, 49), Scylla et Charybdis et alia innumerabilia, in quibus naufragantur incauti et in fide dubii, Ps. Augustin. medit. 24, 2.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1105.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: