ollarius

[1339] ōllārius, a, um (olla), zu den Töpfen gehörig, Topf-, Plin. 34, 98: fusor, der Töpfer, Corp. inscr. Lat. 6, 1885. – subst., ollārium, iī, n., der Aschenbehälter in Grüften, Corp. inscr. Lat. 14, 3932.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1339.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: