organicus

[1397] organicus, a, um (ὀργανικός), I) organisch, corpus, Chalcid. 222. – II) insbes.: 1) mechanisch, telarum administratio, Vitr. 10, 1, 5. – 2) musikalisch, melos, Cato fr.: modus, Chalcid.: saltus Heliconis, Lucr. – subst., organicus, ī, m., der Musiker, Künstler (im Saitenspiel), Lucr. 2, 412 u. 5, 334.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1397.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: