pratum

[1907] prātum, ī, n., I) die Wiese, irriguum, Cato: riguum (Ggstz. siccaneum), Colum.: prata florida et gemmea, Plin. ep.: pratorum viriditas, Cic.: ex segetibus prata facere, Varro: iugera L prati irrigare, Cic.: prata caedere od. secare, mähen, Plin.: poet. übtr., Neptunia prata, das Meer, Cic. Arat. 129: desulcare cerea prata (Wachstafeln), Corp. inscr. Lat. 5, 3635. – II) meton., das Wiesengras, Plaut. Pseud. 811. Ov. art. am. 1, 299. – / Nbf. prātus, ī, m., Gromat. vet. 322, 5.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1907.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: