pumico

[2085] pūmico, āvī, ātum, āre (pumex), mit Bimsstein reiben, -glätten, desquamor, pumicor, ornor, Lucil. 264: dentem atque russam pumicare gingivam, Catull. 39, 19 b. Apul. apol. 6 (aber die Hdschrn. u. Ausgg. des Katull defricare): faciem suam, Augustin. de gestis cum Emerit. § 11: libros, Isid. orig. 6, 12, 3: bildl., nullis assentantium pumicatur sermonibus, Ambros. epist. 43. § 12. – Partic. pūmicātus, a, um, mit Bimsstein geglättet, manus, frons, Mart.: dentes, Hieron.: u. von Weichlingen u. Gecken, die sich die Haut mit Bimsstein glatt u. glänzend machen, homo comptus semper et pumicatus, geschniegelter u. gestriegelter, Pin. ep. 2, 11, 23: ebenso satrapae, Sidon. epist. 8, 3, 5.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2085.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: