raro

[2200] rārō, Adv. (rarus), selten, hier und da, nur zuweilen (Ggstz. saepe), Cic. u.a.: verb. admodum r., Cic. fr., r. admodum, Quint.: r. umquam, Quint.: ita r., Cic.: sic r., Hor.: tam r., Ov.: quam r., Plaut.: perquam r., Plin. – quod si rarius fiet, quam tu exspectabis, Cic.: rarius elucere (Ggstz. densius), Cic. – rarissime accĭdere, Colum.: non affari nisi rarissime, Suet.: rarissimo sustinere, Apul. met. 5, 10.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2200.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: