[2607] sentōsus u. sentuōsus, a, um (sentis), voll Dornen, dornig, sentosae viae, Paul. Nol. carm. 6, 310: sentosa nemorum frutecta, Fulg. myth. 1. praef. p. 6, 7 H.: agri sentosi, Acro Hor. carm. 2, 9, 1 H.: übtr., potestne haec caro insolitis blandimentis illecta non aliquid sentuosum de illo vitiorum fomite germinare? Cassian. coll. 21, 21: stricte et sentuoso brevitatis vinculo, Boëth. in Porphyr. dial. 1. p. 12.