tabefacio

[2999] tābefacio, factus, ere (tabes u. facio), schmelzen, schwinden machen, tabefactis nivibus, Solin. 2. § 25: vigilia honestatis tabefaciet carnes, Vulg. Sirach 31, 1: vidit cadaver Holofernis in suo sanguine tabefactum (in Verwesung aufgelöst) iacēre super terram, Vulg. Iudith 14, 14: membra sananda, quae per totam Africam tabefacta iacent, Augustin. epist. 23, 5. – übtr., et tabefac (laß schwinden) audaciam virtutis eorum, Vulg. 1. Mach. 4, 32. – / Prud. cath. 10, 14 jetzt labefacta.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2999.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: