tendicula

[3055] tendicula, ae, f. (tendo), das ausgespannte Seil, a) als Werkzeug der Walker, um das Tuch darauf zu spannen, tamquam in tendicula magni fullonis (extenditur), Augustin. serm. 181, 7 extr.: cum (fullo) os aquā implevit et vestimenta tendiculis diducta leviter aspergit, Sen. nat. qu. 1, 3, 2. – b) als Fallstrick, Schlinge, Non. 410, 16: pastor pecus suum solet ponere in illa captoria tendicula, Augustin. c. Faust. 20, 17. – bildl., aucupia verborum et litterarum tendiculae, Fallstricke der buchstäblichen Auslegung (der Gesetze), Cic. Caecin. 65: Manichaeorum tendiculae, Augustin. c. duas epp. Pelag. 4. § 19: dialecticorum tendiculae, Hieron. adv. Helvid. § 2: verborum tendiculas aucupemur, Ambros. de fide 3, 5. § 37: abscondamus tendiculas contra insontem frustra, Schlingen im Verborgenen legen, Vulg. prov. 1, 11.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3055.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: