ureticus

[3314] ūrēticus, a, um (ουρητικός), zum Urin (Harn) gehörig, Urin-, Harn-, pori (rein lat. viae urinales), Cael. Aur. de morb. chron. 5, 3, 55. Th. Prisc. 4, 2. – / griech. Akk. Plur. ū ēticūs (ουρητικοῦς), Cass. Fel. 51. p. 131, 12 Rose.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3314.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: