urgens

[3314] urgēns, entis, PAdi. (urgeo no. II, 1), drängend, dringend, zwingend, urgentior causa, Tert. de res. carn. 2: urgentissima ratio, Cod. Iust. 3, 11, 1: urgentissimae occupationes, Augustin. de bono vid. § 1. – subst., urgentia, ium, n., das Drängende, die dringende Notwendigkeit, urgentia bellorum subire, Iul. Val. 1, 25 extr. ed. Paris. (1, 20 ed. Rom. urguentiam): Compar., urgentior actio, Augustin. epist. 36, 28: urgentiores differentiae, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 12, 139. – subst., urgentiōra, um, n., drängendere Mittel, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 2, 36.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3314.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: