vertiginor

[3438] vertīginor (vertīcinor) = σκοτοῦμαι, στροφοῦμαι, ich habe Schwindel, Dosith. 61, 9 u. Gloss. II, 434, 6 u. II, 439, 11.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3438.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: