ἄ-βαλε

[2] ἄ-βαλε (ἆ βάλε VL L. εἴϑε), o daß doch! Sp. D. [– ñ ñ] mit dem ind aor. Callim. frg. 455; Agath. 78 (VII, 583); Aemili. 3 (IX, 218); mit dem inf. vor. Ep. ad. 336 (VII, 699); BA. 321 fleht ἀβάλε, εἴϑε.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 2.
Lizenz:
Faksimiles:
2
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika