[9] ἀγά-στονος (στένω), sehr stöhnend, dah. 1) stark brausend, Ἀμφιτρίτη Hom. Od. 12, 97 (ἅπαξ εἰρημ.); H. Ap. 54. – 2) laut wehklagend, Aesch. Hept. 95; Epig. arithm. probl. 17 (XIV, 123).