δύς-θῡμος

[681] δύς-θῡμος, mißmüthig, traurig; Soph. El. 211; τινί, 540; Plat. Phaed. 85 b; = δύςελπις, Arist. Probl. 30, 1; τὸ δ., Traurigkeit, Plut. Pericl. 25. – Adv., δυςϑύμως ἔχειν Pol. 1, 87; διακεῖσϑαι 3, 54; Plut. Fab. 6.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 681.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika