ἕδρανον

[716] ἕδρανον, τό, der Sitz, fast nur im plur.; Aesch. Pers. 4 Suppl. 96; Soph. O. C. 173. 232; ἄνα ἐξ ἑδράνων, auf aus den Sitzen, der Ruhe, Ai. 192; [716] sp. D., wie Nonn. D. 2, 214; den sing. hat Hes. frg. bei Strab. VII p. 327 u. Orph. H. 17, 7; auch Iulian. 6 (VI, 28) nennt den Anker νηῶν ἕδρανον εὐσταϑέων, die Stütze.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 716-717.
Lizenz:
Faksimiles:
716 | 717
Kategorien: