εἰκάθω

[726] εἰκάθω, p. = εἴκω, Soph. Phil. 1352 El. 396. 1014 u. öfter; sp. D., wie Ap. Rh. 2, 790. 3, 849. – Εἰκάϑω ist conj. aor.; der inf. also richtiger εἰκαϑεῖν zu schreiben, vgl. Elmsl. zu Soph. O. C. 1178.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 726.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: