ἐκ-κόπτω

[764] ἐκ-κόπτω, aushauen, ausschlagen; ὀφϑαλμόν Dem. 24, 140; ἐξεκόπην τὸν ὀφϑαλμόν Ar. Nubb. 24; vgl. Aesch. 1, 172; Plut. Poplic. 16 u. a. Sp.; bei den Chirurgen = ausschneiden, vgl. Luc. Catapl. 24; umhauen, δένδρεα Her. 9, 97; τὰς ἐλάας Thuc. 6, 99; Lys. 7, 7; παράδεισον Xen. An. 1, 4, 10; – erbrechen, τὰς ϑύρας Lys. 3, 6; πύλας D. Sic. 14, 115; τὴν οἰκίαν Pol. 4, 3, 10; Plut. Aler. 12; – heraus-, herabwerfen, Xen. Hell. 7, 4, 32; von Soldaten, ibd. 26; τὰς ἀκροβολίσεις, zurückschlagen, Cyr. 6, 2, 15; ausrotten, tödten, ἄνδρας Her. 4, 110; λῃστάς Dem. 7, 4; oft bei Sp.; νήσους καὶ πόλεις, zerstören, Plut. Pomp. 24; χωρία D. Hal. 8, 87; ἀνϑρώπους τῆς πατρίδος Plut. Cic. et Dem. 6. – Uebertr., καί μου ἡ πρόσϑεν ϑρασύτης ἐξεκέκοπτο Plat. Charm. 155 c; φενακισμούς, vernichten, Din. 2, 4; αὐτῶν τὴν ἱεροσυλίαν Is. 8, 39; ἐκκέκομμαι τὴν φωνήν, die Stimme ist mir erloschen, Luc. Iup. trag. 16. – Bei Dem. 59, 98 = ἐκκολάπτω, austilgen, etwas in Stein Eingegrabenes. – Von Spielern, νικᾶν κύβοις, Alexis bei B. A. 92; – νόμισμα, prägen, D. Sic. 11, 26. – Bei K. S. = excommuniciren.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 764.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: