[1376] καταῤ-ῥυπαίνω, beschmutzen, beflecken, gew. übtr.; ἀναξίῳ ἐπιτηδεύματι τὴν αὑτοῠ πατρῴαν ἑστίαν Plat. Legg. XI, 919 e; ταῖς κατηγορίαις ταύταις καταρυπανεῖν (so bei Bekker) τὰς τῆς πόλεως εὐεργεσίας Isocr. 12, 63; Sp.