[1384] κατα-σχίζω, zerspalten, zerreißen, zerhauen; ἥψαμεν τοῠ κορκόρου κατασχίσαντες αὐτόν Ar. Vesp. 239; τὰς πύλας Xen. An. 7, 1, 16, wie τὰς ϑύρας Dem. 21, 79, die Thore sprengen, die Thür einbrechen. – Das med., σὺ γὰρ κατεσχίσω τὸν σανδαλίσκον, Ar. Ran. 403.