κηλέω

[1430] κηλέω, besänftigen, beruhigen, mildern, lindern, Sp. – Gewöhnlich = ϑέλγω, durch Musik, Gesang, zauberische Worte besänftigen, bezaubern; τὴν κόρην ὕμνοισι κηλήσαντα Eur. Alc. 360; κηλῶν τῇ φωνῇ, ὥςπερ Ὀρφεύς Plat. Prot. 315 a; ᾠδαῖς μὴ [1430] κηλεῖν ἀλλ' ἐξαγριαίνειν Lys. 206 b; so öfter von ὄφις κηληϑῆναι φαίνεται Rep. II, 358 b; ὠργισμένοις ἐπᾴδων κηλεῖν Phaedr. 267 d; τῇ ἀπὸ τοῦ στόματος δυνάμει Conv. 215 c; aber auch ὑπό τινων δώρων κηλούμενος, Legg. IX, 885 d; ὑφ' ἡδονῆς κηληϑέντες Rep. III, 413 c; bestechen, Theop. com. Ath. XI, 485 c; χρυσῷ κεκήληται Luc. Nigr. 15; Hermot. 72; vgl. auch Aesch. 1, 191. – Krankheiten durch Zauberformeln lindern, heilen, Plut. u. a. Sp.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1430-1431.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: