κοιτίς

[1471] κοιτίς, ίδος, ἡ, dim. zu κοίτη, Kästchen, Etwas hineinzulegen; γρυτοδόκη παμβακίδων Myrin. 2 (VI, 254); Poll. 10, 165; auch vulg. l. Luc. ep. Sat. 21. – Auch κοῖτις betont, B. A. 273, E. M. 524, 15.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1471.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: