Synkatathesis

[471] Synkatathesis (synkatathesis, adsensio) bedeutet bei den Stoikern: logischer Beifall, Zustimmung, Anerkennung, Überzeugung, Fürwahrhalten. knüpft sich an die phantasia katalêptikê (s. Kataleptisch) (Sext. Empir. adv. Math. VIII, 10, 397. Stob. Ecl. I 41, 834). Die Synkatathesis hängt vom Urteilswillen ab, ist nichts Passives, wenn sie uns auch durch die Evidenz der Vorstellung abgenötigt werden kann. »Adsensio non sic visum sequitur, quasi naturali necessitate connexa sint, sed pendet illa ab uniuscuiusque animo atque ingenio, quibus et voluntas et ipsae actiones terminantur« (Plut., De Stoic. rep. 47). »Quid sit adsensio, dicam: oportet me ambulare. tunc demum ambulo, cum hoc mihi dixi et approbavi hanc opinionem meam« (SENECA, Ep. 113, 18). Die Synkatathesis ist von uns abhängig, freiwillig (»in nobis positam et voluntariam«) (Cicer., Academ. I, 11, 40). Die Skeptiker (s. d.) enthalten sich des »Beifalls« (»nulli rei adsentitur«, l. c. II, 67. Sext. Empir. adv. Math. VII, 156). Vgl. Maimonid., Doct. perplex. I, 51, 73. GEULINCX, Eth. I, sct. 2, § 4. L. STEIN, Psychol. d. Stoa II, 191 ff.

Quelle:
Eisler, Rudolf: Wörterbuch der philosophischen Begriffe, Band 2. Berlin 1904, S. 471.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: