918.

[192] Orant Orchis bifolia L. Platanthera bifolia Rich. Simon: Paulli Quae herba perperam in Megapoli vocatur Orant, antirrhinum non est, nec ad hujus aliquam speciem referri potest,[192] sed ad orchies referenda. – Orchis pumilio odoratus s. triorchis vel tetrorchis alba odorata major et minor Bauhini. Haec est illa planta, quam populares mei Megapolitani ›Orandt‹, nescio quo ingenti errore, cum nihil, formam si spectes, cum antirrhino commune habeat, nominant. De qua Triorchi licet in commentariis Medicorum reperiam nihil, tamen a vulgo in Megapoli mea saepicule duobus curandis malis eam adhiberi observavi. Primo namque, dum erysipelate infestantur mammae, creditur incensa eis mederi, si illius fumus ad ipsas penetret. Secundo eadem ex cunis vel ex collo infantum in fasciculum constricta contra fascinationes aeque ac in superiori Germania in Conyza coerulea usu venire accepimus suspenditur. – Hort. San. c. 359: Orant Krut also genomet. De mestere der arstedye spreken, dat dit krut vele döghede an sick hefft. De Frouwen hebben dit krut gerne by sick, wen se telen schölen, vp dat en de bort deste lichter wert. We dit krut bi sick hefft (wen yd gewiget is an vnser leuen Frouwen dach der krutwyginge), deme kan nene töuerye schaden. – Ganz besonders aber schützt Orant die ungetauften Säuglinge vor dem Verwechseltwerden.


Schiller 3, 38.

Quelle:
Karl Bartsch: Sagen, Märchen und Gebräuche aus Meklenburg 1–2. Band 2, Wien 1879/80, S. 192-193.
Lizenz:
Kategorien: