Dagdeef

[75] Dœr Busch un Brok to snękeln,

Mi in de Sünn to rękeln,

Dat sünd min besten Tœg;

Un mank de Blöm to dangeln

Un oppen Knüll to rangeln,

Dat is min gröttste Hœg.[76]


Inn Krattbusch mank de Böken

In Schatten liggn un smöken,

Dat is min Husbedrif;

Un lingelank bi'n Quellborn

To drüßeln ünnern Sleedorn,

Dat quickt mi Seel un Lif.


Wa nett dat Water risselt,

Wa sach de Blœder pisselt,

Wa rükt dat Holt so grön!

De Droßel fleit so nüdli,

Ik reck mi so gemüthli:

Wa is dat wunnerschön!


Un ward mi oppe Duer

Dat Utraun gar to suer,

Un geit de Sünn to Beer:

So stopp ik noch en Brœsel

Un schumpel na min Kœsel

Un denn – na denn ni mehr.

Quelle:
Klaus Groth: Quickborn. Volksleben in plattdeutschen Gedichten, Berlin 1968, S. 75-77.
Lizenz:
Kategorien:
Ausgewählte Ausgaben von
Quickborn
Quickborn
Klaus Groth's Gesammelte Werke: Erster band. Quickborn
Quickborn: Volksleben in Plattdeutschen Dichtungen Ditmarscher Mundart, Volume 2 (German Edition)