Epitaphium Cromwellii

[7] Sta Viator,

Si stare sustines

Ad Tumulum TYRANNI

Cujus Jussu & Auspiciis

Magnae Britanniae ATLAS corruit.

Principes Insularum Colossi cecidere.

imo

Monumentum Charitatis prorsus sublatum.

Noli mirari Vastum hoc Frontispicium.

Fastus Vasta amat.

Et cujus dextera sceptrum & diadema

Imo ipsam securitatem securi subjecit;

Hujus cineres MODERATA detrectant.


HIC EST, AUT FUIT


Nescio enim an sub hoc marmore qviescere

possit, aut voluerit,

Qui vivus, nec usqvam, nec unqvam qvievit,

Perversus semper, & ad omne motuum genus procax.


OLIVERIUS CROMWELLIUS.


Nobilis sceleribus Anglus.

Subditorum Pessimus.

Qvi mediocriter litteris imbutus.

Ruri egit.

Horrenti adhuc dum Publico

Pestem Publicam,

Ubi decoctor factus, facultatum Paternarum

Armata tandem Egestate

Falcem misit in alienam

Imo Regiam messem.[8]

Turbis enim undiqve inter Insulanos erumpentibus

Junxit se malevolorum turmis.

Et debellare ausus

Qvam defendere par fuisset Purpuram.

Flagitiis & consiliis ejus Improbissimis

Immeritò qvidem, prosperè tamen succedentibus

Et Felix, & Prudens inter suos audivit,

Sed revera PATRIAE Percussor.

Qvi cum omnium cervices appetere simul non valeret


INDEPENDENTIUM PRINCEPS


Aggressus est eam a qva omnes pendebant.

Et novo prorsus facinore.

Sons Insontem accusavit,

Reus REGEM damnavit.

Et subjectus SERVUS Securi DOMINUM subjecit.

Deinde PROTECTOR Reipublicae proclamatus

Aut seipsum potius subornato ore proclamans

Religionem Impietati,

Venenis Remediorum titulos,

Olivam gladio

Et AEqvitatem Tyrannidi praetexens

Feliciores vitae dies non Albo sed Rubro calculo notavit.

Et omnes damnavit absq; sangvinis effusione elapsos.

Inter tot concatenata facinora

Rarissimo retrò seculis exemplo,

Omne Regium Nomen

Et qvicqvid purpurae fuit

Inaudita rabie proculcans

In Solio Stuartorum

Veris regni Haeredibus indignè exulantibus

Inter adscita Regni ornamenta

Et personatos Imperii characteres,

Haud paucos Christianorum Principum Oratores

Si non gratulantes, tamen qvasi Amicos audivit.[9]

Et innumeras paenè Conjurationes

Percusso REGI,

Profligati Hominis sangvine jam jam parentaturas

Fulguris instar evanescere vidit.

Tandem Rebus ex Voto, certe suo, Compositis

Tranqvilla mente,

Imo ut apparebat

Inter Felicioris Vitae desideria

Certè suspiria multorum

Turbulentum Spiritum placidè exhalavit.

Abi Viator.

Mirare tragica mortalium ludibria.

Et venerari disce Regium fastigium.

Caeterùm

Noli inqvirere in latentes rerum Causas

Et mira Numinis effata,

Sed tacito potius horrore ingemisce:


REX SICA PERIIT, SED SICCA MORTE TYRANNUS.


C.H.A.H.S. Caes. Maj.

Consiliar.[10]


Quelle:
Andreas Gryphius: Carolus Stuardus. Stuttgart 1972, S. 7-11.
Lizenz:
Kategorien:
Ausgewählte Ausgaben von
Carolus Stuardus
Carolus Stuardus

Buchempfehlung

Wilbrandt, Adolf von

Gracchus der Volkstribun. Trauerspiel in fünf Aufzügen

Gracchus der Volkstribun. Trauerspiel in fünf Aufzügen

Die Geschichte des Gaius Sempronius Gracchus, der 123 v. Chr. Volkstribun wurde.

62 Seiten, 4.80 Euro

Im Buch blättern
Ansehen bei Amazon

Buchempfehlung

Geschichten aus dem Biedermeier. Neun Erzählungen

Geschichten aus dem Biedermeier. Neun Erzählungen

Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.

434 Seiten, 19.80 Euro

Ansehen bei Amazon