10.
Der Welt Wolust

[34] Wo lust ist/ da ist angst; wo frewd' ist/ da ist klagen.

Wer schöne rosen sicht/ siht dornen nur darbey[34]

Kein stand/ kein ortt/ kein mensch ist seines Creutzes frey.

Wer lacht; fühlt wen er lacht im hertzen tausend plagen.

Wer hoch in ehren sitzt/ mus hohe sorgen tragen.

Wer ist der reichthumb acht/ vnd loß von kummer sey?

Wo armutt ist; ist noht. wer kent wie mancherley

Trawrwurmer vns die seel vnd matte sinnen nagen.

Ich red' es offenbahr/ so lang als Phœbus licht

Vom himmell ab bestralt/ mein bleiches angesicht

Ist mir noch nie ein Tag/ der gantz ohn angst bescheret:

O welt du threnen thall? recht seelig wirdt geschätzt;

Der eh er einen fus/ hin auff die erden setzt.

Bald aus der mutter schos ins himmels lusthaus fähret.

Quelle:
Andreas Gryphius: Gesamtausgabe der deutschsprachigen Werke. Band 1, Tübingen 1963, S. 34-35.
Lizenz:
Kategorien:
Ausgewählte Ausgaben von
Sonette
Frühe Sonette (Neudrucke Deutscher Literaturwerke)