Achte Szene

[60] PLANK auf die Eintretenden blickend. Da san s' scho.

THOMAS hat sich gefaßt und geht entschlossen auf den Bürgermeister zu. Host du was z' toa da herin?

BÜRGERMEISTER ruhig und fest. Ja! I hab was z' toa. Fragend zu Plank. Du host scho g'red't mit eahm?

PLANK. I hab eahm halt g'sagt, was fürkemma is ...

THOMAS zum Bürgermeister. Was du z'sammg'log'n host!

BÜRGERMEISTER. Z'sammg'log'n? I?

THOMAS. Ja du! Wann du's aa no so fei o'gehst ... i kenn di!

SCHECK. Paulimann! Dös sell hat koan Wert! Du muaßt'n hör'n.

THOMAS. I hab'n scho g'hört ...

SCHECK. Dös werst du wiss'n, daß mir richtige Leut san ... Da gibt's nix mit Lüag'n und a so ...

PLANK zu Thomas. Laß 'n sei Sach fürbringa![60]

BÜRGERMEISTER. Es is bald ausg'red't. I hab an Ausschuß z'samm g'ruaf'n, weil dös mit deiner Leni fürkemma is.

THOMAS schreit. Du lüagst!

BÜRGERMEISTER nun auch zornig. Dös werd sie aufweis'n. Weil's fürkemma is, sag' i ... und weil de Bursch'n ganz off'n z'sammstengan und Drohunga daher bring'n.

THOMAS. Mir?

BÜRGERMEISTER. Dir! Ja ... daß s' liaba 's Haus ei'reiß'n, als dös Weibsbild im Dorf lass'n ...

THOMAS. Laß s' kemma!

BÜRGERMEISTER. Na! Dös woll'n mir net! Für dös san mir da, daß koa Unglück rauskimmt ... desweg'n hon i an Ausschuß z'sammg'ruaf'n.

THOMAS. Und host deine Lug'n fürbracht.

SCHECK. Dös hat a net ... Mir hamm aso all's g'wißt.

PLANK ruhig. Du muaßt as glaab'n, Thomas, daß dös ganze Dorf überanand is. Thomas steht mit geballten Fäusten da und schaut Plank und die andern finster an.

BÜRGERMEISTER. Mir hamm den Bursch'n herkemma lass'n ... an Lechhner Martl ... und der hat de Sach b'steh' müass'n.

SCHECK. Auf a G'red' alloa hätt'n mir nix geb'n ... und überhaupts ...

BÜRGERMEISTER. Da lass'n mir uns nix nachsag'n.

THOMAS heftig. Red aus!

BÜRGERMEISTER. Und der Ausschuß sagt ... alle mitanand ... Zu den beiden andern. Is it wahr? ... Plank und Scheck nicken zustimmend ... daß da nix anders gibt ... daß du dei Leni weg toa muaßt ...

THOMAS höhnisch. Auf da Stell?

BÜRGERMEISTER ruhig und gewichtig. So schnell, als d' ko'st, Paulimann.

SCHECK. Sinst geht de G'schicht net guat.

BÜRGERMEISTER. Und mir kennan da koa Verantwortung net übernehma.

THOMAS sich zur Ruhe zwingend. Ös kemmt's zu mir ins Haus ...

SCHECK. Mir san für dös do.

THOMAS schreit ihn an. Jetzt red i! ... Zum Bürgermeister. Ös kemmt's zu mir her, in mei Haus ... und sagt's ... du bischt[61] net Herr da herin ... du muaßt dös Weibsbild ... du muaßt dei Kind nausjag'n auf d' Straß'n ... Losbrechend. Ja, bin i enker Lapp ... Derft's ös Schindluada treib'n mit mir?

PLANK. G'wiß net! Dös will neamd.

THOMAS keuchend. Net? Z'erscht bringt mir der da ... Auf den Bürgermeister zeigend. ... dös Weibsbild ins Haus ... schreit mei Schand im Dorf rum ... bringt s' da rei zu da krank'n Muatta ... i derf mi net wehr'n ... na! I muaß s' hamm ... und heut kummt er, i derf s' in mein Haus nimmer g'halt'n ... i muaß leid'n, daß s' draußd im Dreck derstickt ... Derf mi der zum Narr'n halt'n? Schaugt's mi z'erscht o! I vertrag nimma viel ...

BÜRGERMEISTER schreit. Bin i all's schuld? Woaßt du koan andern als mi ...?

THOMAS. Koan andern als di!

BÜRGERMEISTER. Nacha geh zu de G'richtsherrn! Frag' de, was 's G'setz is! Warum s' dei Weibsbild aus der Stadt g'haut hamm ...

THOMAS. Und hamm sie s' nausg'haut, na is s' jetzt da! Immer heftiger. Da herin in mein Haus! Dös ma'r i vadeant hab' mit meine Händ! Und wo s' dahoam is ... host d' g'hört ... dahoam!

PLANK legt ihm beschwichtigend die Hand auf die Schulter. Geh! So könna mir it red'n!

THOMAS ihn abschüttelnd. So net! Na! Hörst du net, daß er 's G'setz daher bringt? Is dös mit 'n G'setz, daß ma bei oan ins Haus ei'bricht? ... Sich aufrichtend. Und koan will i mehr hamm da herin! Macht's, daß naus kommts ... alle mitanand, sag i!

BÜRGERMEISTER sich zum Gehen wendend. Na g'schiecht, was mag! I geh!

PLANK hält ihn auf. Net! Bleib! Beschwörend zu Thomas. Paulimann! du muaßt an Zorn net Herr sei lass'n! Dös hat koan Wert! Schau, mir hamm ja das größt' Derbarma mit dir!

SCHECK. Weil a jeda woaß, daß du a richtiga Mensch bist ...

THOMAS. Und enker Hanswurst! Moant's ös! Daß si der ... Auf den Bürgermeister zeigend. vor mi hi'stellt und mir an Befehl gibt ...

BÜRGERMEISTER. Von an Befehl is nix g'sagt wor'n ... aba i[62] woaß, daß de Bursch'n Ernst macha. Schaug naus, siehgst as bald gnua!

THOMAS schreit. Bist du fürs Gesetz?

BÜRGERMEISTER. I muaß Acht hamm, daß a Ruah is in da Gmoa ... dös is mei Pflicht.

THOMAS schreit. Bist du fürs Gesetz?

BÜRGERMEISTER auch schreiend. I bin für dös, daß brave Leut net ins Unglück kemma weg'n schlechte ...

THOMAS auf ihn losstürzend. Derfst du mi schlecht hoaß'n, du Kerl!

SCHECK dazwischen springend. Halt! Aso geht dös it!

PLANK Thomas haltend. Laß guat sei!

BÜRGERMEISTER zornig. San mir schuld, daß du a schlecht's Mensch host? Hättst d'as anderst aufzog'n!

THOMAS. Ah, kimmst d' jetzt so? Zoagst d' jetzt dei G'sicht her?

PLANK energisch zum Bürgermeister. Du hörst mit'n Schimpf'n auf!

BÜRGERMEISTER. Muaß i mi an Kerl hoaß'n lass'n? In an sellan Haus?

THOMAS. Schimpf zua! Vielleicht sagst d' Wahrhet aa no ... daß koan anderner Mensch de Bursch'n aufg'hetzt hat wia du ... mit deiner abkart'ten Lug!

BÜRGERMEISTER. Mit meiner Lug ...

PLANK. Jetza ... dös hat koan Wert ... Dem Bürgermeister abwehrend: ... Laß mi red'n ... Thomas, du derfst ma's glaab'n, es muaß an End hergeh ... Scheck, der nahe bei der Tür gestanden ist, geht von den andern unbemerkt hinaus.


Quelle:
Ludwig Thoma: Gesammelte Werke in sechs Bänden. Band 2, München 1968, S. 60-63.
Lizenz:
Kategorien:
Ausgewählte Ausgaben von
Magdalena
Magdalena. Ein Volksstück in 3 Aufzügen

Buchempfehlung

Aristophanes

Die Wolken. (Nephelai)

Die Wolken. (Nephelai)

Aristophanes hielt die Wolken für sein gelungenstes Werk und war entsprechend enttäuscht als sie bei den Dionysien des Jahres 423 v. Chr. nur den dritten Platz belegten. Ein Spottstück auf das damals neumodische, vermeintliche Wissen derer, die »die schlechtere Sache zur besseren« machen.

68 Seiten, 4.80 Euro

Im Buch blättern
Ansehen bei Amazon

Buchempfehlung

Geschichten aus dem Biedermeier III. Neun weitere Erzählungen

Geschichten aus dem Biedermeier III. Neun weitere Erzählungen

Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.

444 Seiten, 19.80 Euro

Ansehen bei Amazon