Online-Bibliothek

IV. Blaßwerden.

[59] Aus Mecklenburg.

En Scheper hett eens Süük¹ in sien Hod² hatt, un is dorbi un treckt³ 'n Schaap dat Fell af. De Kreihgen⁴ sitten dorbi. Dor secht de een Kreih: »Dat Aas, dat Aas puult⁵ er af, puult er af!« Un en anner: »Smiet 't rut,⁶ smiet 't rut!« »Tööf⁷ so lang', bet ik de Joop⁸ run heff«, secht de Scheper. »Mit de Joop, mit de Joop!« ropen de Kreihgen wedder. Dor ward de Scheper arg⁹ un smitt mit 'n Krückstock mank.¹⁰ Dor verfiren sik¹¹ de Kreihgen so, dat se ganz blaß warden. Un dorvon hebben se noch hüüt so 'n grau Feddern.

• Literatur: Wossidlo, Volkst. Überlief, aus Mecklenburg 2, 113.

Fußnoten

1 Seuche, Krankheit.

2 Herde.

3 zieht.

4 Krähen.

5 schält.

6 schmeiß es 'raus.

7 wart.

8 Fell.

9 ärgerlich.

10 dazwischen.

11 erschraken.