Online-Bibliothek

Verderben (Subst.)

Verderben (Subst.).

1. Wer eilt zu seinem verderb, der borge gelt vnd kauff ein Erb. – Henisch, 456, 36; Petri, II, 698.

*2. Er rennt blind in sein Verderben.

Lat.: Sus sub fustem. (Philippi, II, 208.)

*3. In sein Verderben rennen.

Holl.: Hij is aan den over van 't verderf. – Hij loopt hals over kop in zijn verderf. – Hij loopt met lossen tengel in zijn verderf. – Hij onderhoudt zijne eigene verderfenis. (Harrebomée, II, 370^a.)

Lat.: Amnis instar volvitur salus ejus. – Cervus ad sagittam properat. (Seybold, 25 u. 74.) – Ire ad scopulum. (Seybold, 262.)