μαννο-δότης , ὁ , der Mannageber, Orac. Sib .
... p. 144, 27 D. 2 : mannā pluiturus, Augustin. locut. 2. exod. 16. – im Passiv, ... ... . 7, 4: mit Abl., quaeris a me, cur deus dominus mannā pluerit populo patrum? Ambros. epist. 64, 1: m. Acc ...
sagen , dicere. – loqui (reden, w. vgl.). – ... ... autem ... immo od. immo vero etiam ich sage (wenn mannach längerem Zwischensatz auf die angefangene Rede zurückkommt), inquam (nach einem od. ...
pānis , is, m. ( zu pā-sco), das ... ... Plin.: rusticus, Plin.: plebeius, Sen.: vetus aut nauticus, Plin.: caelestis, Manna, Lact.: panis furfuribus conspersus, Phaedr.: frustum panis, Cato fr. u ...
μέλι , ιτος, τό , Honig , mel, Hom . ... ... καρποὶ δεδευμένοι , Legg . VI, 782 c; ὕον μέλι , das persische Manna, Polyaen . 4, 3, 32; auch übertr. wie bei uns, ...
λιβανωτός , ὁ , auch ἡ , vgl. Lob. zu ... ... A.; – χόνδρος λιβανωτοῦ heißt er, wenn er in kleinen Stücken ist, μάννα λιβανωτοῦ ganz zerrieben. – Auch der Ort, wo Weihrauch verkauft wird, ...