... , Pers . 775; τὰ δ' ἄλλα φροντὶς ϑήσει δικαίως , Ag . 881; πρὶν ἄν τις οὕτω ... ... , 7; μὶν αἰχμητὴν ἔϑεσαν ϑεοί , Il . 1, 290; ἀλλά μ' ἔφασκες Ἀχιλλῆος ϑείοιο κουριδίην ἄλοχον ϑήσειν , Iliad . 19, ...
... , vgl. Il . 13, 262; mit dem bloßen accus ., ἀλλὰ τά γ' οὐκ ὀΐω , Od . 13, 427, τόν περ ὀΐω , sc . εἶναι , 22, 159, ἀλλὰ τά γ' οὐ κατὰ κόσμον ὀΐομαι , 14 ... ... Il . 9, 453); einmal auffallend impers.: ἀλλά μοι ὧδ' ἀνὰ ϑυμὸν ὀΐεται, ὡς ἔσεταί ...
φρονέω , drückt ursprünglich alle Thätigkeiten des φρήν , der φρένες ... ... einstimmig, einträchtig sein, Her . 1, 60. 5, 3. 72; ἄλλα φρονέειν καὶ ἂλλα λέγειν 9, 54; ξυνῳδά τινι φρονεῖν Ar. Av . 634. ...
κομίζω (von κομέω ), fut . κομίσω , att. ... ... Phil . 1452; vgl. Plat. Henez . 247 c; süh ren, ἀλλά νιν κομίζετ' εἴσω Soph. Ant . 574; auch κομίζοις ἂν σεαυτὸν ...
βραχύς , εῖα (βραχέα Her ... ... als compar . auch die Form βράσσων Iliad . 10, 226 ἀλλά τέ οἱ βράσσων τε νόος λεπτὴ δέ τε μῆτις , Scholl. Aristonic . ...
δεσμός , ὁ (δέω ), alles zum Binden Dienende ... ... . 8, 296 ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ τεχνήεντες ἔχυντο mit vs . 317 ἀλλά σφωε δόλος καὶ δεσμὸς ἐρύξει ; interessant vs . 359, ἃς εἰπὼν ...
βραδύς , εῖα, ύ , langsam ; βραδέες ἵπποι ... ... 12; βράσσων (aus βραδίων ) Hom. Iliad . 10, 226 ἀλλά τέ οἱ βράσσων τε νόος λεπτὴ δέ τε μῆτις ; aber Scholl. Aristonic ...
ξενίζω , ion. u. ep. ξεινίζω , 1) einen Fremden ... ... 96, mit Hindeutung auf den Mord des Agamemnon, der nachher beim Mahle erfolgte; ἀλλά μ' ἐξένιζες ἐν δόμοις , Eur. Alc . 1016; Ar. Ach ...
ΚΑΙνός , ή, όν , neu, was noch nicht dagewesen ... ... ; Xen. Cyr . 8, 8, 16 das Alte wird nicht aufgehoben, ἄλλα τε ἀεὶ καινὰ ἐπιμηχανῶνται ; im Ggstz von εἰωϑώς 3, 1, 30 ...
Κύπρις , ιδος, ἡ , Beiname der Aphrodite, s. nom ... ... ; τὴν τῶν ἐλευϑέρων ὑφαρπάζειν Κύπριν Ar. Eccl . 722, worauf folgt ἀλλὰ παρὰ τοῖς δούλοισι κοιμᾶσϑαι , vgl. Thesm . 205; οἴνου δὲ μηκέτ ...
οἰδάνω , = οἰδαίνω , aufschwellen, machen, daß Etwas aufschwillt; ... ... νόον πύκα περ φρονεόντων , Il . 9, 554, u. pass ., ἀλλά μοι οἰδάνεται κραδίη χόλῳ , ib . 646, es schwillt mir das Herz ...
ἠθεῖος ( ἦϑος ), vertraut, traut, r. dah. lieb, ... ... Haupt, Il . 23, 94. In der Od . 14, 147, ἀλλά μιν ἠϑεῖον καλέω , ohne den Nebenbegriff des Brüderlichen, ich nenne ihn meinen ...
ἀπ-ωθέω (s. ὠϑέω ), wegstoßen, ... ... , 308; ἀπῶσαν ὀχῆας 21, 537; ἀπῶσεν όμίχλην 17, 649; ἀλλά με Βορέης ἀπέωσε , verschlug mich, Od . 9, 81; δόμων ...
δύναμαι , können ; 2. sing. indicat. praes . ... ... der inf . aus dem Zusammenhang zu ergänzen od. das Wort absolut gebraucht, ἀλλὰ σύ, εἰ δύνασαί γε, περίσχεο παιδός , wenn du anders kannst, Il ...
... . für viel Geld, 1, 195; ἄλλα χρήματα ἃ εὗρε πλέον ἢ ἑβδομήκοντα τάλαντα Xen. Hell . 3, ... ... 7, 12; ähnl. absolut, οὐδὲ τῆς ἀξίας ἕκαστον τῶν κτημάτων ἀπεδίδοτο, ἀλλὰ τοῦ ἤδη εὑρίσκοντος Aesch . 1, 96, wie Xen . ...
... ; – Odyss . 1, 48 ἀλλά μοι ἀμφ' Ὀδυσῆι δαΐφρονι δαίεται ἦτορ, δυσμόρῳ , das Herz wird mir ... ... Hal . 4, 200. – Dazu perfectum; Iliad . 1, 125 ἀλλὰ τὰ μὲν πολίων ἐξεπ ράϑομεν, τὰ δέδασται , ist vertheilt ; ...
χανδάνω , aor . ἔχαδον , perf . mit Präsensbdtg ... ... des Mannes es fassen, aushalten konnte, Il . 11, 461; vgl. ἀλλὰ μὴν κεκραξόμεσϑά γ' ὁπόσον ἡ φάρυγξ ἂν ἡμῶν χανδάνῃ Ar. Ran . ...
ὁρμαίνω , wie ὁρμάω , bewegen , in Bewegung setzen, bei ... ... ; πολλὰ δέ οἱ κῆρ ὥρμαινε , 2, 83; 23, 86; auch ἄλλα δέ οἱ κῆρ ὥρμαινε φρεσὶν ᾗσιν , 18, 345; ὥρμηναν δ' ἀνὰ ...
αἴνυμαι , nehmen, ep. = αἱρέω , Hom . nur ... ... 22, 500, τυρῶν αἰνυμένους (-οι ) 9, 225. 232, ἀλλά μ' Ὀδυσσῆος πόϑος αἴνυται 14, 144; Hes. Sc . 41; ...
Buchempfehlung
Strindbergs autobiografischer Roman beschreibt seine schwersten Jahre von 1894 bis 1896, die »Infernokrise«. Von seiner zweiten Frau, Frida Uhl, getrennt leidet der Autor in Paris unter Angstzuständen, Verfolgungswahn und hegt Selbstmordabsichten. Er unternimmt alchimistische Versuche und verfällt den mystischen Betrachtungen Emanuel Swedenborgs. Visionen und Hysterien wechseln sich ab und verwischen die Grenze zwischen Genie und Wahnsinn.
146 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro