itio

[474] itio, ōnis, f. (eo), das Gehen, itio ad priorem dominum, Varro r. r. 1, 17, 3: domum itio, Cic. de div. 1, 68 (vgl. domuitio die Stelle aus den Tragikern, in der R.2 ebenf. domum itio liest, doch s. dort n. cr.): Plur., itiones crebrae, Ter. Phorm. 1012: anticipationes itionum, Arnob. 3, 13. – / Vgl. obviamitio.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 474.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: