[1969] profundē, Adv. (profundus), tief, quo quis (equus) acrior in bibendo, (eo) profundius nares mergit, Plin. 8, 165: quod fixa non profundius intraret artus ungula, Prud. perist. 5, 119: limo profundius retentantur, Itin. Alex. 37 (86): übtr., genus humanum profunde curiosum, Augustin. conf. 13, 20, 28: caelestia profunde cogitat, Cassiod. de anim. 4: profunde peccaverunt, Vulg. Osee 9, 9.