7.

Von einem lantzknecht und Herr gott behüt uns.

[14] Im Schweytzerland gen Zürych ist kommen ein lantzknecht in ein wirdtshauß und den wirdt begrüßt umb herberg, dem der wirdt herberg zůgesagt. Zů nacht im essen hat der wirdt dem lantzknecht gar ein sauren wein fürgestelt, der von einem übelgeradtnen jar was, und so die leüt in truncken, sprachen sy: ›Herr gott behüt uns, wie ist der wein so saur!‹, also daß der wein von dem jar den nammen behielt ›Herr gott behüt uns‹. Als nun der lantzknecht aß unnd auch den sauren wein versůcht, spricht er: ›Botts tauben ast, herr wirdt, wie ist der wein so saur!‹ Antwortet der wirdt: ›Unsere wein sind der art, daß sy erst im alter gůt werden.‹ Spricht der lantzknecht: ›Wirdt, ja wenn er so alt wurde, daß er auff krucken gienge, wurde nichts gůts darauß.‹

Quelle:
Georg Wickram: Werke. Band 3, Tübingen 1903, S. 14-15.
Lizenz:
Kategorien: