Online-Bibliothek

Wódny muž.

[53] Běše pak běše knježnička,

Swojeho nana jenička dźowčička.

Wona swojeho nana prošeše,

Zo by jej dał po dwoŕe khodzić.

»Rědko chču ći dać po dwoŕe khodźić,

Ale ty dyrbiś česna ženić so.«

Wona rědko po dwoŕe khodźeše

A wodny muž tam tež pŕinźe,

»Holca, luba holca, ty dyrbiś k lětu moja być.«

Wodny muž tam zasej pŕijédźe

Ze brinkot', klinkot, konimi,

Ze wobkowanymi, z wozami.

Won dźěše k starem nanej nutŕ.

»Hdźe maće wašu ńewestu?«

»Wona se hoŕekach komoŕe hotuje

A tam tak jara płaće

A swoje běłe rucy łama.«

Wodny muž ton tež k ńej pŕindźe.

»A čehodla płačeš holička?«

»Kak dha njedyrbjała płakać ja,

Hdyž wšicy ludźo praja,

Zo sy ty wodneho muža syn.«

»Njech woni pŕeco praja,

Wono tola hinak njebudźe.«

Woni na móst horje jědźechu.

Do poł toh' mósta pŕindźechu,

Dha poća so ton móst zenkować.

Stary nan pŕez wokno hladaše,

A swojej žonje praješe:

»O, žona, luba žona,

Kak tam to dźěćo plěwa!«

»Njech wono pŕeco plěwa,

Wono tola hinak njebudźe«.

Sedym tych tětkow běše,

Sedym tych synkow měještaj.

Na wosyme lětko dźěše,

Z wosymym tym synkom khodźeše.

Duž wona swojeho muža prošeše,

Zo by jej dał na swětk ke mši hić.

»Na swětk drje cu ći ke mši dać hić,

Ale žognowanja čakać njedyrbiš.«

Wona na swětk ke mši dźěše

A jeje bratraj tam tež běštaj.

»Witaj, o luba sotra!«

Zo sy ty na swětk ke mši pŕišła,

A poj ty z nama k hobjedu dom.«

Wona po žognowanje čakaše

A dźěše z nimaj k hobjedu dom.

Wódny muž ten tež tam pŕindźe:

»O, žona, luba žona,[54]

Kak tam te dźěći płača«.

»Njech wone pźěce plača,

Wono tola hinak njebudźe.«

Wodny muž, ton domoj dźěše,

Sydom synkam głowički z wotwija

A sam so za durje hobwjesnje.

»Wo ničo mi tak njeběše

Hač wo te dźe najmjenše.

Kiž běše to najrjeńše,

Kiž kolebcy lěhaše,

Abo pujcy se kolebaše«