ἐκ-μαίνω

[768] ἐκ-μαίνω (s. μαίνω), in Wuth, Zorn setzen, Medic.; τέτρωρον ἐκμαίνων ὄχον Eur. Hipp. 1229; heftige Sehnsucht, Liebe entzünden, φίλτρῳ πόϑον Soph. Tr. 1132; Κύπρι, τί μ' ἐκμαίνεις ἐπὶ ταύτῃ Ar. Eccl. 965; ἐκμαίνει χείλη με Sosipat. 3 (V, 56); Plat. 22 (VII, 99), u. öfter in der Anth.; – ἐκμῆναί τινα δωμάτων, in Wuth heraustreiben, Eur. Bacch. 36. – Pass., in heftige Leidenschaft, Wuth gerathen, Hippocr. u. A.; bes. heftig lieben, Anacr. 11, 3; ἐξεμάνησαν Luc. Nigr. 5; περί τινα, Plut. qu. Rom. 16; τινί, Aristaen. 1, 15. Aber ἐκμαίνεσϑαι εἴς τινα = gegen Einen wüthen, Her. 3, 37.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 768.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: