Wie ym der künig mit sampt der künigin die selben schönen iunckfrawen mitt namen Cassandra haym fůrt, mit grossen eeren kostlich hochtzeit hett.

[71] Do der künig hort, daz Fortunatus so reichlich redt, gedacht er, ich wil doch gern sehen daz wesen vnd sagt jm zu: dein wil geschech, reit hyn vnnd rüft dich zu, so will ich mit der künigin vnd dir bringen deinen gemahel, schwächer vnnd swiger vnd volcks genůg. Des was Fortunatus fro vnd dancket dem künig vnd sprach: ir sölt nit lanng auß sein, in dreyen tagen wirt alle ding tzu gericht vnd rait also eylentz gen Famagusta vnd lůgt, was ym mangelt oder gebrast. das ließ er alles kauffen. Nun het der künig offt hoff zu Famagusta, das jm nit seltzam was dahyn zukommen vnd also kam der künig mit grossem volck vnnd ward gar schon enpfangen von den seinen, als da billich ist. vnd ward da grosse freüd volbracht mit tantzen, singen vnd kostlich saitenspill gehört. So bald ains auffhöret, fieng ain anders an. das tryb man die gantzen nacht vnd ward allso die schön iunkfraw Cassanndra Fortunato zugeleget in dem schönen neüwen pallast, der nach allem lust gepauwen was. wer dareyn kam, den nam wunder von der schönen gezierd, so darinnen was. Nun wiewol der braut můter sach, daz alle ding kostlichen zugiengen, noch geuiel es ir nichts, so er nitt aigen land noch leüt[71] het vnd sagt das irem herren, graff Nimian. der sprach: bekümmer dich nit, ich hoff, er versech vnser tochter nach eeren.

Vnnd des morgens frü kam der künig vnd sein schwecher vnnd schwiger vnd vordereten der braut die morgen gab. Fortunatus sprach: ich hab weder land noch leütt, ich will ir geben fünff taussent bar ducaten, Darumb kauffen ir am schloß oder ayn statt, daruff sy versorgt sey. der künig sprach: disen sachen waiss ich zuthůn. Hye ist der graf von Ligorno, der hat not vnd můß bar gelt haben vnd hat ain schloß vnnd stat drey meil von hynnen, hayßt Larchonube, ist als vil gesprochen als tzum regenpogen, die wellen wir ym abkauffen, land vnd leütt vnd alle aigenschaft. sandten also nach dem graffen vnd kaufften ym die stat vnnd schloß ab vmb sibentausent ducaten. Do gab er Lüpoldo den schlüssel zu ainem kasten, so in seiner schlaffkamer was, der tzaltte sy bar vnd ward der kauff allso beschlossen vnnd die brieff angegeben vnd gab graff von Ligorno sein gerechtikait auf vor dem künig in Cassandrer hand, frey ledig nimmermer kain ansprach zum gemelten schloß noch stat zehaben. do ward vil zum kauf geredt. ainer sprach, es war zehentaussent ducaten wert, der ander sprach: het ich souil bar gelt, ich welte es nit darumb geben. Doch do es beschehen was, fieng erst an der braut můter frölich zuwerden vnd sich zukirchen zu rüsten. vnnd was die kirch, so er het lassen bauen, gar kostlich zugericht, die nit verre von dem pallast was, vnd als nun das ampt volbracht ward, gieng der künig, der breütigam vnd die brautt vnd yeder nach seim stadt in den pallast zu der malzeit, die so kostlich berait was, daruon vill tzu schreiben wär, wann ain yeder wol kan mercken, wo man gelts genůg hat, das man nit tarff sorgen, daz gelts gebrest, da mag man wol reichlich vnd kostlich leben on sorg, als auch auff der hochtzeit auß vnd auß beschach, wann da ward nichts gespart.

Quelle:
[Anonym]: Fortunatus. Halle a.d.S. 1914, S. 71-72.
Lizenz:
Kategorien: