Ad nobil. Autorem

Christiani Dramatis Sophiæ

Filiarumque ejus martyrum

Fidei, spei, & charitatis.

[18] Edidit ingenii claros quos dextera foetus,

Ex meritis famam dexteritatis habent.

Inclyta sunt laudis vatum monimenta labores,

Posteritas merces grata laboris erit.

Halmanne, hos inter vates numeraris, honori

Slesia castalio laurea serta parat.

Teutonis effantem vario sub dramate linguam

Talia, queis cingat tempora, serta decent.

Urbs haec, quam veteres olim dixere budorgim,

Ingenii vidit symbola magna tui.

Prodiit in primo caesar mauritius actu,

Fortunae speculum qui variantis erat;

Jmperium phocae miserâ quem morte peremit,

Conjugis & sobolum sangvine tinxit humum.

Altera successit funesta tragoedia planctu,

Viderat italiae quem prius ora typum.

Rex theodoricus, cujus verona theatrum

Olim erat, hîc tragicum luctibus implet opus.

Symmachus innocua, clarus`que böethius orbe

Morte ruit: nemesis sed fuit ulta necem.

Tertia deposito felix URANIA luctu

ordine, sylvani est conjugis ipsa decus.

schemate sub gracili virtus hîc casta triumphat,

evictas precibus non dedit illa manus.[18]

Stemmatis Austriaci LEOPOLDO sacra monarchae

Prosperitas quarto vendicat ire gradu,

Caesareis placuit dare plausûs omina Taedis,

Et leopoldino vota secunda throno:

Namque Leonino dum Margaris indita Cordi,

Crescat ut austriaco, vota tulere, thoro.

Classis quinta dedit tristes post gaudia luctus,

Insontem patitur dum mariamne necem:

Barbarus herodes maculat sibi sangvine dextram

Conjugis, hinc laevam cogitur ire viam.

Sexta Venit Pulchro Fulgens STRATONICA vultu,

Mutua quae fletûs gaudia miscet aquis:

Nupserat haec regi syriae regina seleuco,

Cederet hanc nato jussit amantis amor.

Septima constanti ROSIBELLA triumphat amore,

Sub pastoralis schemate vestis adest:

Illustri placuit constantia parta theatro:

Virginis excultae cultor adonis erat.

Nunc postrema sacris comparet avita trophaeis

Gnatarum triadis diva SOPHIA parens.

Drama FIDEM, Fortemque Pio SPEM Jungit AMORI,

Sangvineam christi quas videt ire viam.

Et divina parens fidei sapientia, natam

Spem genuit, geminis se sociavit amor.

Ut spes atque fides genuinum monstret amorem,

Pro JESU libuit mortis adire tholos.

Ergo dum celebras sacrati encomia coetûs,

Et tuus in casto dramate ludit honor;

Splendida fama tuae nectit praeconia lauro,

Symbola quae serae posteritatis erunt.


Ita applaudebat è sincero affectu

Ephraim Ignatius Naso

â Löwenfels.[19]

Quelle:
Johann Christian Hallmann: Sämtliche Werke. Band 2, Berlin und New York 1975, S. 18-20.
Lizenz:
Kategorien:

Buchempfehlung

Wieland, Christoph Martin

Geschichte der Abderiten

Geschichte der Abderiten

Der satirische Roman von Christoph Martin Wieland erscheint 1774 in Fortsetzung in der Zeitschrift »Der Teutsche Merkur«. Wielands Spott zielt auf die kleinbürgerliche Einfalt seiner Zeit. Den Text habe er in einer Stunde des Unmuts geschrieben »wie ich von meinem Mansardenfenster herab die ganze Welt voll Koth und Unrath erblickte und mich an ihr zu rächen entschloß.«

270 Seiten, 9.60 Euro

Im Buch blättern
Ansehen bei Amazon

Buchempfehlung

Geschichten aus dem Biedermeier III. Neun weitere Erzählungen

Geschichten aus dem Biedermeier III. Neun weitere Erzählungen

Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.

444 Seiten, 19.80 Euro

Ansehen bei Amazon