παρά-κλησις

[483] παρά-κλησις, , das Hinzu-, Herbeirufen, Thuc. 4, 61; bes. das zu Hülfe rufen, οἱ ἐκ παρακλήσεως συγκαϑήμενοι, Dem. 18, 143. – Das Ermahnen, Ermuntern, ὀργὴ παρ. τοῦ ϑυμικοῦ εἰς τὸ τιμωρεῖσϑαι, Plat. Defin. 415 e; τῶν πολιτῶν πρὸς ἀρετήν, Aesch. 1, 117; Harpocr. erkl. προτροπή bei Isocr. 1, 5, wo παράκλησιν εὑρεῖν dem παραίνεσιν γράψαι entgeggstzt ist, oder auch δέησις, wofür er eine Stelle aus Lycurg. anführt; Aufforderung, πρὸς τὸν ὄχλον, Thuc. 8, 92; Pol. vrbdt ποιεῖσϑαι τὰς ἀξιώσεις καὶ παρακλήσεις, 1, 67, 10, vgl. 22, 7, 2; auch παράκλησις πρὸς τὴν ἀπόστασιν, 1, 72, 4. – Trost, Sp.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 483.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: