Actus purus

[14] Actus purus: reine Wirklichkeit, immaterielle Wirksamkeit, stofflose Tätigkeit. So nennen die SCHOLASTIKER Gott (s. d.) im Anschluß an ARISTOTELES, nach welchem Gott ohne Leiden, nur energeia ohne dynamis ist (Met. XI 7, 1072b sq., XII 6 sq.). »Deus est purus actus, non habens aliquid de potentialitate« (THOMAS, Sum. th. I, 3, 2c). Actus purus ist ein actus, »qui nihil habet admistum potentiae, ut aeternum. Itaque est sine motu« (GOCLEN, Lex. phil. p. 47). Nach LEIBNIZ ist Gott (s. d.), die oberste Monade, »actus purus«, weil er körperlos ist, das Universum in höchster Klarheit vorstellt und insofern rein activ ist (Monad. 72). SCHELLING nennt die Gottheit als Ursein actus purus. (WW. II, 210 f.). Vgl. Gott.

Quelle:
Eisler, Rudolf: Wörterbuch der philosophischen Begriffe, Band 1. Berlin 1904, S. 14.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: