Burmann

[490] Burmann, 1) Franz, geb. 1628 in Leyden, st. 1679 als Professor der Theologie in Utrecht; er schr.: Commentar über das N. T., Utr. 1660 bis 1678. 2) Peter, Sohn des Vorigen, geb. 1668 in Utrecht, wurde 1696 Professor der Rhetorik u. Geschichte daselbst, ging 1715 als Professor der Geschichte u. der Griechischen Sprache nach Leyden u. st. dort 1741. Er gab heraus den Petronius, Vellejus Paterc., Quintilianus, Justinus, Valerius Flaccus, Ovidius, die l'oetae latini minores, Suetonius, Lucanus, Buchanans Werke, Leyden 1725, Sylloge epistolarum (eine Sammlung Briefe von Gronov, I. Lipsius, Heinsius), Leyd. 1727, 5 Bde.; u. schr.: De vectigalibus populi rom., Utr. 1694; u. Aufl. 1737; Orationes, 1700; Antiquitatum roman. descriptio, Utr. 1711; Poemata latina, von seinem Neffen herausgegeben, Amst. 1745, Haag 1759. 3) Franz, Bruder des Vorigen, geb. 1671 in Utrecht, war Professor der Theologie daselbst u. st. 1719; er schrieb mehrere theologische Schriften. 4) Johann, Sohn des Vorigen, geb. 1706 in Amsterdam; wurde 1738 Professor der Botanik daselbst u. st. 1780; er schr.: Thesaurus zeylanicus, Amsterd. 1737; Rariorum african. plantarum ad virum delineatarum decades X., ebd. 1738 f.; gab heraus: Rumphs Herbarium amboinense, ebd. 1741 bis 1755, 7 Bde. Fol.; dazu Auctarium, ebd. 1755 Fol; Plantar um american. fasciculi, ebd. 1755 bis 1760, Fol.; Flora malabarica, ebd. 1769, Fol. [490] 5) Peter, der Jüngere, Bruder des Vorigen, geb. 1713 in Amsterdam; wurde 1735 Professor der schönen Wissenschaften in Franeker, 1742 Professor der Geschichte, Beredtsamkeit u. Dichtkunst in Amsterdam, auch 1752 Bibliothekar u. 1753 Inspector des Gymnasiums u. st. dort 1778. Er gab den Claudianus u. Virgilius seines Onkels, ferner den Propertius, Aristophanes, die Anthologia vet. epigrammatum, Amst. 1759, 1775, 2 Bde.; Valesii emendationes, ebd. 1740; Heinsii adversaria, Harling 1742; Rhetorica ad Herennium, Leyden 1761; Lotichii poëmata, ebd. 1754, heraus u. schr.: Sapientia hyperborealis, ebd. 1733; De Maecenatibus doctis, ebd. 1763. 6) Niklas Laurentius, Sohn von B. 4), geb. 1734 in Amsterdam, war Professor der Botanik daselbst u. st. 1793; er schr.: De geraniis, Leyd. 1759; Flora Indiae, ebd. 1768. 7) Gottlob Wilhelm, eigentlich Bormann, geb. 1737 in Lauban in der Oberlausitz, lebte als Privatgelehrter in Berlin, wo er auch als Improvisator auftrat, u. st. 1805. Er schr.: Fabeln, Dresd. 1769, u. Aufl. Berl. 1773; Kleine Lieder für kleine Mädchen u. Jünglinge, Berl. 1773 u. 77; Lieder, ebd. 1774; Gedichte ohne den Buchstaben R, ebd. 1788, u. Aufl. 1796; u.a. kleine Schriften. Vgl. Jörkens, Etwas über Bormann, Lauban 1805.

Quelle:
Pierer's Universal-Lexikon, Band 3. Altenburg 1857, S. 490-491.
Lizenz:
Faksimiles:
490 | 491
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika